Νέοι κανόνες για την εξάλειψη των συνηθέστερων πρακτικών εταιρικής φοροαποφυγής

Από την 1η Ιανουαρίου 2019, όλα τα κράτη μέλη εφαρμόζουν νέα δεσμευτικά μέτρα κατά των καταχρήσεων που εστιάζονται στις κύριες μορφές της φοροαποφυγής από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες.

Ο Πιερ Μοσκοβισί, Eπίτροπος Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων, Φορολογίας και Τελωνείων, δήλωσε: «Η Επιτροπή έχει αγωνιστεί με συνέπεια και για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά του επιθετικού φορολογικού σχεδιασμού. Η μάχη δεν έχει ακόμη κερδηθεί, αλλά πραγματοποιούμε ένα πολύ σημαντικό βήμα στον αγώνα μας κατά όσων προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις αναντιστοιχίες στα φορολογικά συστήματα των κρατών μελών μας για να αποφύγουν να καταβάλουν φόρους που ανέρχονται σε δισεκατομμύρια ευρώ.»

Οι κανόνες βασίζονται σε παγκόσμια πρότυπα που ανέπτυξε ο ΟΟΣΑ το 2015 όσον αφορά τη διάβρωση της φορολογικής βάσης και τη μετατόπιση των κερδών (BEPS), και αναμένεται να συμβάλουν στην παρεμπόδιση της παράνομης μεταφοράς κερδών, τα οποία δεν έχουν φορολογηθεί, εκτός της ΕΕ. Αναλυτικότερα:

• Όλα τα κράτη μέλη θα φορολογούν πλέον κέρδη που έχουν μεταφερθεί σε χώρες με χαμηλή φορολογία, όπου η εταιρεία δεν έχει καμία πραγματική οικονομική δραστηριότητα (κανόνες για τις ελεγχόμενες αλλοδαπές εταιρείες)

• Για να αποθαρρύνουν τις εταιρείες να χρησιμοποιούν υπερβολικές πληρωμές τόκων για να ελαχιστοποιούν τους φόρους, τα κράτη μέλη θα περιορίσουν το ποσό των καθαρών εξόδων για τόκους που μια εταιρεία μπορεί να εκπέσει από το φορολογητέο εισόδημά της (κανόνες περιορισμού των τόκων)

• Τα κράτη μέλη θα είναι σε θέση να καταπολεμούν τα συστήματα φοροαποφυγής σε περιπτώσεις όπου δεν μπορούν να εφαρμοστούν άλλες διατάξεις κατά της φοροαποφυγής (γενικός κανόνας για την καταπολέμηση των καταχρήσεων).

Από την 1 Ιανουαρίου 2020 τείθονται σε ισχύ περαιτέρω κανόνες για τις ασυμφωνίες στη μεταχείριση υβριδικών μέσων προκειμένου να εμποδίζονται οι εταιρείες να εκμεταλλεύονται τις αναντιστοιχίες στις φορολογικές νομοθεσίες δύο διαφορετικών χωρών της ΕΕ για να αποφύγουν τη φορολόγηση, καθώς και μέτρα που διασφαλίζουν ότι τα κέρδη από στοιχεία του ενεργητικού, όπως η διανοητική ιδιοκτησία, τα οποία έχουν μεταφερθεί από το έδαφος κράτους μέλους, καθίστανται φορολογητέα στην εν λόγω χώρα (κανόνες για τη φορολόγηση κατά την έξοδο).